Sosyal öğrenme teorisi, bireylerin diğer insanların davranışlarını gözlemleyerek, bu davranışlardan öğrenme yoluyla kendilerinin davranışlarını etkileyebileceklerini varsayan bir teoridir. Bu teori, Albert Bandura tarafından geliştirilmiştir.
Sosyal öğrenme teorisinin temel prensipleri şunlardır:
1. İmitleme: Bireyler, gözlemledikleri başkalarının davranışlarını taklit ederek öğrenme yapabilirler.
2. Taklit etme: Bireyler, gösterilen örneklerdeki davranışları taklit ederek öğrenme yapabilirler.
3. Sosyal nitelik: Bireyler, diğer insanların davranışları hakkında kendi fikirlerini oluşturarak, bu fikirleriyle öğrenme yapabilirler.
4. Ödül ve ceza: Bireyler, kendileri ya da başkalarının davranışlarının sonuçlarına bağlı olarak, olumlu veya olumsuz sonuçlar aldıklarında böylesi davranmayı daha muhtemel olur.
5. Gözlemleme: Bireyler gözlem yoluyla öğrenme yapabilirler ve bu öğrenme, özellikle kişinin etkileşimde bulunduğu ve rol model aldığı kişilerin davranışlarından doğrudan etkilenebilir.
6. Benlik düzenlemesi: Bireyler, kendilerini diğer insanlardan ayırt ederek öz yönetim becerilerini kullanarak, kendi davranışlarını düzenleyebilir ve öğrenebilir.
7. Kaçınma öğrenme: Bireyler, bir davranışın olumsuz sonuçlarını gördüklerinde, o davranıştan kaçınmayı öğrenebilirler.
Sosyal öğrenme teorisinin temel prensipleri şunlardır:
1. İmitleme: Bireyler, gözlemledikleri başkalarının davranışlarını taklit ederek öğrenme yapabilirler.
2. Taklit etme: Bireyler, gösterilen örneklerdeki davranışları taklit ederek öğrenme yapabilirler.
3. Sosyal nitelik: Bireyler, diğer insanların davranışları hakkında kendi fikirlerini oluşturarak, bu fikirleriyle öğrenme yapabilirler.
4. Ödül ve ceza: Bireyler, kendileri ya da başkalarının davranışlarının sonuçlarına bağlı olarak, olumlu veya olumsuz sonuçlar aldıklarında böylesi davranmayı daha muhtemel olur.
5. Gözlemleme: Bireyler gözlem yoluyla öğrenme yapabilirler ve bu öğrenme, özellikle kişinin etkileşimde bulunduğu ve rol model aldığı kişilerin davranışlarından doğrudan etkilenebilir.
6. Benlik düzenlemesi: Bireyler, kendilerini diğer insanlardan ayırt ederek öz yönetim becerilerini kullanarak, kendi davranışlarını düzenleyebilir ve öğrenebilir.
7. Kaçınma öğrenme: Bireyler, bir davranışın olumsuz sonuçlarını gördüklerinde, o davranıştan kaçınmayı öğrenebilirler.