Sanatsal teorilerin sınırları, genellikle sanatın kendine özgü doğasından kaynaklanır. Sanat, çok yönlü ve çok boyutlu bir disiplindir ve disipline bakış açısı farklıdır. Bu nedenle, sanatsal teorilerin sınırları şunları içerebilir:
1. Sanatın öznelliği: Sanat eserleri, yaratıcıların kişisel deneyimlerine, dünya görüşlerine ve biçimsel tercihlerine dayanır. Bu nedenle, sanat eleştirmenleri ve teorisyenleri, objektifliği korumak için çaba sarf ederken, subjektif yaklaşımlarına karşı mücadele ederler.
2. Sanatın evrensel olmaması: Sanatın anlamları ve değerleri kültürler arası farklılıklar gösterir. Bu nedenle, bir teori veya yaklaşım, bir kültürdeki sanat eserleri üzerine uygulanabilirken, diğer kültürlerde geçersiz veya anlamsız olabilir.
3. Sanatın tarihsel evrimi: Sanat, zamanla evrim geçirmiş ve farklı dönem ve akımlarda farklı formlar almıştır. Sanatsal teorilerin geçerliliği ve etkililiği, tarihsel evrimi dikkate almadan sınırlandırılabilir.
4. Sanatın sosyal, siyasi ve ekonomik bağlamları: Sanat eserleri, ürettikleri dönemin sosyal, siyasi ve ekonomik koşullarından etkilenirler. Bu nedenle, bir sanatsal teori veya yaklaşım, bu bağlamları dikkate almadan sınırlı kalabilir.
5. Sanatın karmaşıklığı: Sanat, tek boyutlu bir disiplin değildir. Sanat eserleri, memnuniyet hissi veren yüzeysel bir görünümden öte, derin anlamlar, semboller, çağrışımlar vb. içermektedir. Bu nedenle, bir sanatsal teori veya yaklaşım, sanatın tüm yönlerini ele almazsa eksik kalabilir.