🌟 Endüstriyel Tasarımda Kullanılan Özel Terimler ve Anlamları 🛠️✨

Endüstriyel Tasarımda Kullanılan Özel Terimler ve Anlamları ​

Endüstriyel tasarım, estetik, işlevsellik, üretilebilirlik ve kullanıcı deneyimini bir araya getiren disiplinler arası bir süreçtir. Tasarımcılar, projelerini yürütürken özel terminolojilerden faydalanır. İşte endüstriyel tasarımda sıkça kullanılan terimler ve anlamları:

---

1. Tasarım Süreci ve Konseptle İlgili Terimler​

---

2. Üretim ve Malzeme Terimleri​

---

3. Kullanıcı Deneyimi ve Estetik Terimleri​

---

4. Teknoloji ve İnovasyon Terimleri​

---

5. Tasarım Yönetimi ve Strateji Terimleri​

---

Sonuç: Endüstriyel Tasarımın Temel Terminolojisi​

Endüstriyel tasarımda kullanılan bu terimler, süreci ve iletişimi kolaylaştırır. Tasarımcılar, hem teknik hem de kullanıcı odaklı yaklaşımları birleştirerek işlevsellik ve estetik arasında bir denge kurar. Peki, bu terimlerden hangisini daha sık kullanıyorsunuz ya da anlamını öğrenmek istediğiniz başka bir terim var mı

Endüstriyel tasarım, tasarımın üretim sürecini yönetmek için teknik, iletimsel ve estetik özellikleri bir araya getirdiği bir alandır. Bu alanda çalışanlar belirli bir terminolojiye sahip olmalıdır. Bu yazıda, endüstriyel tasarımda kullanılan özel terimleri açıklayacağım.

1. Prototip: Bir ürünün taslağının örneğidir. Prototipler, bir tasarımın canlı olarak test edilmesine ve geliştirilmesine izin verir.

2. Üretim: Tasarımın örneğinin seri üretimine başlanmasıdır. Bu aşamada, tasarım malzemeleri seçilir, üretim tesisleri belirlenir ve üretim süreci planlanır.

3. Modelleme: Ürününü nihai tasarımı yapılır. Modelleme, ölçeğin oluşturulmasını ve tasarımın her açısının incelenmesini içerir.

4. CAD: Bilgisayar Destekli Tasarım, bir prototipin oluşturulmasında kullanılan yazılım programları tarafından yapılan bir tasarım işlemidir.

5. Yaşam döngüsü: Bir ürünün kullanım ömrünü ifade eder. Bu dönemde, tasarımdan üretime, kullanım sürecinden geri dönüşüme kadar her aşama yer alır.

6. Ayıplı: Üründe bir kusur veya problem olduğunda burada kullanılan terimdir. Bu durumda tasarımcılar ürünü inceler ve sorunu düzeltmek için tekrar çalışmalar yapar.

7. Performans testi: Tasarlanan ürünlerin doğru çalıştığını ve belirli koşullar altında performans sergilediğini test etmek için kullanılan bir süreçtir.

8. Etkileşimli tasarım: Kullanıcı deneyimini tasarlama yaklaşımıdır. Bu yaklaşımda, tasarımcılar, kullanıcının ürünle nasıl etkileşim kuracağını ve ürünü nasıl kullanacağını göz önünde bulundurarak bir tasarım oluştururlar.

9. Ergonomi: Ergonomi tasarımın, insanları tasarladığı ürünle en rahat ve etkili şekilde etkileşimde bulunmalarını sağlayacak şekilde tasarlanmasıdır.

10. Malzeme seçimi: Tasarımcıların tasarımı üretmek için kullanacakları malzemeleri seçtiği aşamadır. Bu dikkatle düşünülmelidir çünkü malzemeler ürünün dayanıklılığı, işlevselliği ve estetiği üzerinde büyük bir etkiye sahip olacaktır.

11. Kullanılabilirlik testi: Kullanılabilirlik testleri, bir tasarımın kullanıcılar için kullanım kolaylığını test etmek için kullanılan bir süreçtir. Bu testler, ürünlerin kullanışlılığını arttırmak için değişiklikler yapmak için fırsat sunar.

12. Mimarlık tasarımı: Mimarlık tasarımı, binaların ve diğer yapıların işlevsellik, estetik ve kullanıcı ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde tasarlanmasını ifade eder. Bu tasarım da endüstriyel tasarımın bir türüdür.

13. Kavramsal tasarım: Ürünün ilk tasarım fikrinin oluşturulduğu aşamadır. Burada, tasarım farklı fikirler arasından seçilir ve daha sonra detaylandırma aşamasına devam edilir.

14. Yeniden tasarım: Bir ürünün mevcut tasarımının revize edilmesi sürecidir. Yeniden tasarım, ürünün daha modern veya geliştirilmiş bir sürümünü oluşturmak için yapılır.

Bu terimler tasarımın çeşitli yönlerine odaklanırken, endüstriyel tasarım, işlevselliği, estetiği ve üretilebilirliği bir araya getirerek daha kullanışlı, çekici ve satılabilir ürünler oluşturmayı amaçlar.

1. Ergonomi: Ürünleri insanların ihtiyaçları, istekleri ve beden yapılarına uygun olarak tasarlamayı ifade eder.

2. Form: Tasarlanan ürünün dış görünümüdür.

3. Fonksiyon: Tasarlanan ürünün ne amaçla kullanılacağı ve ne işlevi yerine getireceği ile ilgilidir.

4. Malzeme: Ürünün üretiminde kullanılan materyallerdir.

5. Prototip: Tasarlanan ürünün örnek bir modelidir ve tasarım sürecinin bir aşamasında yapılır.

6. Renk: Tasarlanan ürünün rengi, ürünün estetiği üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.

7. Sketch: Tasarlanan ürünün taslak hali veya çizimi olarak adlandırılır.

8. Yüzey İşleme: Ürünün yüzeyine özel bir işlem uygulanmasıdır ve ürünün kalitesini ve dayanıklılığını arttırır.

9. Tasarım dili: Ürünün tasarımında kullanılan belirli bir estetik anlayış ve stille ifade edilir.

10. Fonksiyonel Tasarım: Tasarlanan ürünün işlevselliği üzerinde odaklanır ve optimum çözümler sunmayı hedefler.

1. Ergonomi: İnsan vücudunun fiziksel özellikleri ve hareket kabiliyetleri ile ilgili tasarım ilkeleri.

2. Form: Nesnenin görünüşü, şekli ve boyutları.

3. Fonksiyon: Ürünün kullanım amacı ve işlevi.

4. Prototip: Tasarımcıların bir fikri gerçeğe dönüştürmek için kullandığı ilk fiziksel örnek.

5. Render: Ürünün 3D tasarımı için kullanılan sanal bir görselleştirme.

6. Yüzey kaplama: Ürüne özel bir görünüm ve dokunuş sağlamak için uygulanan son kat.

7. Malzeme seçimi: İhtiyaçları ve beklentileri karşılamak için belirli bir ürün için kullanılacak malzemenin seçimi.

8. Üretilebilirlik: Ürünün üretilmesinin kolay ve maliyet etkin olması için tasarımın üretime uygunluğu.

9. Kalıp: Ürünün şekline uygun olarak üretilen bir metal veya plastik kalıp.

10. Marka: Ürünün ve şirketin kimliği için tasarlanmış logo, renkler ve diğer grafik elementler.

1. Form: Ürünün dış görünüşü, şekli ve boyutu.
2. Fonksiyon: Ürünün amacına uygun kullanımını sağlaması.
3. Ergonomi: Ürünün insan vücudu ile uyumlu olarak tasarlanması.
4. Malzeme: Üretiminde kullanılacak olan ham madde.
5. Yüzey işlemi: Ürünün yüzeyindeki görünüm ve dokunun oluşturulması.
6. Prototip: Üretim öncesi ürünün tasarımının ve fonksiyonunun test edildiği model.
7. Patent: Yaratıcı bir ürünün tescil edilerek koruma altına alınması.
8. Tasarım süreci: Ürün tasarımının tüm aşamalarını kapsayan süreç.
9. Marka: Bir ürün veya hizmetin ismi, logosu ve sembolü.
10. Modüler: Parçaların birbirine uyumlu şekilde tasarlanması.

1. Form: Bir ürünün veya nesnenin dış görünümü veya şekli.

2. Fonksiyon: Bir ürünün veya nesnenin tasarımında belirli bir amaca hizmet etmek üzere yapılan değişiklikler.

3. Ergonomik: Tasarımın insan vücudu ve aktivitelerine uygunluğu.

4. Estetik: Bir tasarımın estetik değeri veya güzelliği.

5. Prototip: Tasarlanan bir ürünün örnek veya örnekleri.

6. CAD: Bilgisayar destekli tasarım yazılımı.

7. CAM: Bilgisayar destekli üretim yazılımı.

8. Modüler: Bir ürünün farklı parçalarının değiştirilebilir, yeniden yapılandırılabilir veya yenilenebilir olması.

9. Plastik: Ürünün plastik malzemeden yapılmış olması.

10. Malzeme: Ürünün yapıldığı veya kullanılan malzemeler.

11. İşlevsellik: Bir ürünün başarılı bir şekilde işlevini yerine getirme kabiliyeti.

12. Dizayn: Bir ürünün tasarım süreci.

1. Ergonomi: Ürün veya sistemlerin insan bedeniyle uyumlu olmasını sağlama bilimi.
2. Form: Tasarlanan ürünün dış görünüşü.
3. Fonksiyon: Ürünün görevi ve kullanım amacı.
4. Prototip: Tasarım fikirlerinin ve özelliklerinin test edilmesi için yapılan ilk fiziksel örnek.
5. Patent: Tasarım haklarının resmi olarak korunması için yapılan başvuru.
6. Render: Ürünün bilgisayar ortamında 3 boyutlu olarak görüntülenmesi.
7. Sketch: Tasarım fikirlerinin kağıt üzerine çizimleri.
8. Mockup: Prototipe benzer şekilde yapılmış ama daha basit örnekler.
9. Mühendislik: Endüstriyel tasarımı teknik açıdan destekleyen bir disiplin.
10. Kullanılabilirlik: Tasarlanan ürünün kolay kullanılabilirlik özellikleri.

1. Ergonomi: Ürünün insan vücudu ve hareketleriyle uyumlu olması için tasarım yapılır.

2. Prototip: Tasarımcının yaptığı taslak modeldir.

3. MVP (Minimum Viable Product): Ürünün temel işlevlerini yerine getiren, minimum özelliklere sahip prototipidir.

4. CAD (Computer Aided Design): Bilgisayar destekli tasarım.

5. CAM (Computer Aided Manufacturing): Bilgisayar destekli üretim.

6. CNC (Computer Numerical Control): Bilgisayarlı sayısal kontrol, üretim sürecinde kullanılır.

7. 3D Yazıcı: Katman katman malzemelerin eklenmesiyle üç boyutlu nesnelerin oluşturulduğu bir cihazdır.

8. Malzeme seçimi: Ürünün kullanım amacına ve gereksinimlerine göre en uygun malzemelerin seçimi yapılır.

9. Estetik: Ürünün görsel olarak estetik bir tasarıma sahip olması için çalışılır.

10. Fonksiyonellik: Ürünün kullanım amacına uygun ve işlevsel olması için tasarımcıların çalışması gereken bir faktördür.

1. Ergonomi: Ürünün kullanım kolaylığı ve insan vücuduyla uyumlu olması konusunda yapılan çalışmalar.
2. Form: Tasarımın fiziksel şekli, boyutları ve dış görünüşü.
3. Fonksiyon: Ürünün kullanım amacı ve işlevleri.
4. Malzeme: Ürünün üretiminde kullanılan materyal.
5. Prototip: Tasarım fikrinin fiziksel olarak hayata geçirildiği örnek model.
6. Render: Tasarımda 3D model üzerinde gerçekçi görsel efektler kullanarak hazırlanan görsel sunumlar.
7. Sketch: Tasarımın ilk aşamalarında çizilen el çizimi çizimler veya dijital olarak hazırlanan başlangıç taslakları.
8. Tarz: Belirli tür ve kategorilerdeki tasarım özellikleri ve üsluplar.
9. Trend: Belli bir dönemde popüler olan tasarım trendleri ve stil özellikleri.
10. Yüzey: Ürünün düz ve eğimli yüzeylerinin dokusu veya kaplama malzemeleri.

Endüstriyel tasarımda kullanılan özel terimler aşağıdaki gibidir:

1. Form: Genel tasarımın şekli ve boyutu.

2. Fonksiyon: Tasarımın amaçlandığı işlevi yerine getirme yeteneği.

3. Ergonomi: İnsan anatomisi ve hareket paternlerine uygun tasarım.

4. Estetik: Tasarımın görsel çekiciliği ve cazibesi.

5. Malzeme: Tasarımın üretildiği materyal.

6. Teknoloji: Tasarımın üretiminde kullanılan teknoloji.

7. Prototip: Tasarımın gerçek hayatta test edilmek üzere üretilmiş ilk örneği.

8. Ürün çizimi: Tasarımın teknik çizimleri.

9. Ürün tasarımı: Fonksiyonel, estetik ve ergonomik özellikleri bir arada sunan endüstriyel tasarım.

10. Makine mühendisliği: Ürünlerin tasarımı, geliştirilmesi, üretimi ve test edilmesi için mühendislik yöntemleri kullanarak tasarım sürecinin yönetimi.

1. Ergonomi: İnsan vücudunun fiziksel özelliklerini ve hareketlerini tasarımda kullanarak, ürünlerin ergonomik olmasını sağlayan disiplin.

2. Form: Ürünün şekli, hacmi, boyutu ve dokusu gibi görünüş özelliklerini tasarlamak için kullanılan terim.

3. İşlevsellik: Ürünün yapması gereken işi, fonksiyonunu yani amacını yerine getirebilmesi için tasarlanan özellikler.

4. Malzeme: Ürünün üretiminde kullanılan materyallerin özelliklerini, sağlamlığını, esnekliğini, dayanıklılığını vb. değerlendirerek seçilmesi.

5. Kullanıcı Deneyimi: Ürünün kullanıcının davranış ve ihtiyaçlarına göre tasarlanması ve kullanım sırasında kullanıcının olumlu deneyim yaşamasının hedeflenmesi.

6. Estetik: Ürünün görsel olarak çekici ve cazip olması için tasarlanan özellikler.

7. Prototip: Tasarım aşamasında ürünün gerçek boyut ve özelliklerinin bir örneğinin üretilmesi; ürünün tasarımının incelenmesi ve geliştirilmesi için kullanılan araçlardan biridir.

8. Çizim: Tasarımın görsel bir şekilde ifade edildiği teknik çizimler.

9. Tasarım Yönetimi: Tasarım sürecinin yönetilmesi ve takip edilmesi için kullanılan yöntemler.

10. Prototipleme: Tasarım fikirlerinin gerçek boyut ve özelliklere dönüştürülmesi için kullanılan yöntemler.

1. Ergonomi: Kullanıcının rahatlığı ve etkinliği için tasarım yapma sürecidir.
2. Form: Nesnenin fiziksel ve estetik görünümüdür.
3. Fonksiyon: Nesnenin tasarımının amacı veya kullanımıdır.
4. Malzeme: Tasarımın üretiminde kullanılan materyaldir.
5. Prototip: Tasarımın üretim öncesi fiziksel modelidir.
6. Skiz: Tasarım fikrinin çizim veya notlarıdır.
7. Stil: Tasarımın belirli bir döneme veya trende uygun olmasıdır.
8. Yüzey Kaplama: Tasarımda kullanılan materyallerin yüzeyleri üzerinde uygulanan boyalar, kaplamalar ve diğer işlemlerdir.
9. Üretim Teknikleri: Tasarımın üretim sürecinde kullanılan tekniklerdir.
10. Ürün Tasarımı: Tüm nesne ve ekipmanların tasarımıdır.

1. Ergonomi: İnsan vücudu ve hareketleri ile etkileşime geçen ürünlerin tasarımında kullanılan bir terimdir.

2. Estetik: Ürünün görsel olarak çekiciliğini ifade eder.

3. Fonksiyonellik: Ürünün yapabileceği pratik işleri ifade eder.

4. Hizmet: Ürünle birlikte sunulan hizmetler, kullanıcı desteği ve satış sonrası hizmetler.

5. İşlevsellik: Ürünün belirli bir amaca yönelik tasarlanması veya işlevi.

6. Kullanılabilirlik: Ürünün kullanıcılar tarafından kullanımı kolay ve anlaşılır olmalıdır.

7. Malzeme: Ürünün yapımında kullanılan malzemeler ve bunların özellikleri.

8. Markalama: Ürünü tanımlayan logo, marka adı ve diğer kimlik unsurları.

9. Ölçek: Ürünün boyutu ve fiziksel özellikleri.

10. Prototip: Ürünün önceden hazırlanmış bir modeli veya prototipi.

11. Renk: Ürünün renk paleti ve kullanılan renklerin anlamı ve etkisi.

12. Sürdürülebilirlik: Ürünün çevre ve insan sağlığına etkisi.

13. Tutarlılık: Tasarımın tüm parçalarında, ürünün hem biçimsel hem de işlevsel açıdan tutarlılığı.

14. Yenilik: Ürünün yeni ve farklı özellikleri ile diğer ürünlerden ayrılması.

1. Ergonomi: İnsan vücudunun hareket ve davranışlarına uygun tasarım prensiplerini ifade eder.

2. Form: Nesnenin dış yapısını, şeklini ve estetik özelliklerini ifade eder.

3. Fonksiyon: Tasarlanan ürünün işlevsel özelliklerini ve kullanım amacını içerir.

4. Malzeme: Ürünün imalatında kullanılan malzemeleri ifade eder.

5. Prototip: İlk ürün örneği, test edilip geliştirildikten sonra seri üretim sürecine sokulacak üründür.

6. Üretim teknolojileri: Tüm üretim sürecinin niteliğini ve buna uygun üretim teknolojilerini ifade eder.

7. Performans: Tasarlanan ürünün performansını, özellikle de teknik performansını ifade eder.

8. Endüstriyel tasarım: Ürünün şekil, işlev, üretim teknolojisi, kullanım ve satış sonrası hizmetler gibi özelliklerini bir araya getiren tasarım disiplini.

1. Ergonomi: Ürünlerin insan bedeniyle olan ilişkisini ele alan bir disiplindir. Tasarımda maksimum rahatlık ve uygun bir kullanım deneyimi sağlamak için kullanılır.

2. Form: Ürünün şekli ve görünümüdür. Estetik açıdan değerlendirilir.

3. Fonksiyon: Ürünün işlevi veya amacıdır. Fonksiyonel olmayan bir ürün, insanların ihtiyaçlarını karşılamaz.

4. CAD (Bilgisayar Destekli Tasarım): Endüstriyel tasarım sürecinde, bilgisayar destekli tasarım programları kullanarak tasarımlar yapılır ve geliştirilir.

5. Prototip: Tasarımın fiziksel bir modeli veya prototipi. Prototipler, tasarımın işlevselliğini, malzeme seçimlerini ve estetiği değerlendirmek için kullanılır.

6. CNC (Bilgisayarlı Sayısal Kontrol): Ürünlerin üretiminde kullanılan bir teknoloji. Bilgisayar programları tarafından kontrol edilen makineler, iş parçalarını keser ve şekillendirir.

7. Malzeme Seçimi: Tasarımda kullanılan malzemelerin özellikleri (dayanıklılık, renk, doku, vb.) ürünün tasarımında önemli bir faktördür.

8. Eğim: Eğim, nesnelerin eğim açısını ifade eder. Ürünlerin ergonomik tasarımında eğim açıları önemlidir.

9. Skala: Ürünlerin orantılarını ifade eder. Skala, bir nesnenin boyutunun ne kadar büyük veya küçük olduğunu belirler.

10. Renk: Ürünlerin rengi, estetik açıdan değerlendirilir. Renk, duyguları ve marka değerini yansıtabilir.

11. Malzeme Yüzeyi: Ürünlerin malzeme yüzeyi, dokusu ve hissiyatı tasarım açısından önemlidir.

12. Marka Kimliği: Tasarımın marka imajını yansıtması ve tüketiciler tarafından kolayca tanınması için kullanılan özellikler ve tasarım unsurları.

13. Görselleştirme: Tasarımların dijital olarak veya elle çizilerek görselleştirilmesi. Görselleştirme, ürünlerin daha iyi anlaşılmasına ve sunumuna olanak sağlar.

14. Üretim Prosedürleri: Tasarımın üretim sürecindeki ayrıntıları ve kontrolleri içeren prosedürler. Bu prosedürler ürün kalitesinin ve üretim verimliliğinin artırılmasına yardımcı olur.

1. Form: Ürünün görünüşü ve şekli.
2. Fonksiyon: Ürünün tasarlanan amacı ve kullanımı.
3. Ergonomi: Kullanıcının ürünü rahat ve pratik bir şekilde kullanabilmesi için tasarlanması.
4. Modelleme: Ürünün tasarımının yapıldığı dijital veya fiziksel modele verilen isim.
5. Prototip: Tasarlanan ürünün örnek modeline verilen isim.
6. Malzeme: Ürünün yapımında kullanılan materyal.
7. Renk paleti: Ürünün tasarımındaki renk seçimleri.
8. Stil: Ürünün tasarımında belirli bir tarzın kullanılması.
9. Endüstriyel standartlar: Ürünün yapımında kullanılan malzemelerin ve tasarımdaki unsurların belirli standartlara uygunluk göstermesi.
10. Kullanıcı deneyimi: Kullanıcının ürünü kullanırken yaşayacağı deneyimlerin öngörüldüğü tasarım süreci.

1. Ergonomi: insan vücudunun yapısını, hareketlerini ve fizyolojik özelliklerini göz önünde bulundurarak ürünlerin kullanım kolaylığını sağlayan tasarım yöntemleri.

2. Prototip: bir ürünün tasarımının önceden belirlenen özellikleri ve işlevleriyle yaratılan ilk fiziksel kopyası.

3. Malzeme seçimi: ürünün kullanım amacına uygun olarak seçilen malzemelerin özelliklerine göre tasarım yapma süreci.

4. Form: bir ürünün dış görünüşü, şekli ve boyutlarından oluşan tasarım özelliği.

5. İşlevsellik: bir ürünün kullanım amacına uygun olarak tasarlanması, işlevsellik tasarım sürecinin önemli bir öğesidir.

6. Mekanik tasarım: bir ürünün hareket parçalarını, aktarma mekanizmalarını ve bunların birbirleriyle etkileşimlerini tasarlamak.

7. Renk ve malzeme uyumu: bir ürünün renk ve malzeme seçimleri, tasarımın bütünlüğünü ve uyumunu gösterir.

8. Estetik: bir ürünün görsel olarak çekici olması, estetik tasarımın temel özelliğidir.

9. Kullanıcı deneyimi: bir ürünün kullanımı sırasında kullanıcının yaşadığı duygusal, zihinsel ve fiziksel deneyimlerin tasarımı.

10. Endüstriyel tasarım ekibi: tasarım sürecinde fikirlerin geliştirilmesi ve ürünlerin üretime hazır hale getirilmesi için gereken kişilerin oluşturduğu takım.

Endüstriyel tasarımda kullanılan özel terimler şunlardır:

1. Ergonomi: Kullanıcıların ürünü rahat ve etkili bir şekilde kullanabilmesini sağlayan tasarım prensiplerinin uygulanmasıdır.

2. Form: Ürünün dış görünüşüdür ve kullanıcının algıladığı şekil, hat, yüzey gibi özellikleri ifade eder.

3. Fonksiyon: Ürünün kullanım amacı ve işlevini ifade eder.

4. Malzeme: Ürünün üretiminde kullanılan hammade ve materyallerdir. Malzeme seçimi, ürünün dayanıklılığı, estetik görünümü ve performansını etkiler.

5. Prototip: Ürünün tasarımının fiziksel veya dijital olarak yeniden üretildiği deneme modelleridir.

6. Üretilebilirlik: Tasarlanan ürünün seri üretime uygulanabilir olmasıdır. Üretilebilirlik, üretim süreci, maliyet, malzeme ve diğer faktörlerin dikkate alınmasını gerektirir.

7. Marka: Ürünün tanıtımında kullanılan isim, logo, renk veya diğer tanımlayıcı unsurlardır.

8. İnovasyon: Yeni ve benzersiz fikirlerin ürün tasarımında kullanılmasıdır. İnovasyon, ürünün rekabetçi ve yenilikçi olmasını sağlar.

9. Estetik: Ürünün görsel olarak çekici olmasıdır. Estetik, form, renk, yüzey işlemeleri gibi unsurlardan etkilenir.

10. Üretim süreci: Ürünün imalatında kullanılan yöntem ve aşamaları ifade eder. Üretim sürecinin optimize edilmesi, maliyeti düşürme ve verimlilik artırma amacı taşır.

11. Modüler tasarım: Ürünün parçalarının bağımsız bir şekilde değiştirilebilir olmasıdır. Modüler tasarım, ürünün parça yenileme ve onarım işlemlerini kolaylaştırır.

12. Kullanıcı deneyimi: Ürünün kullanıcının hissettiği ve deneyimlediği etkileşimleri ifade eder. Kullanıcı deneyimi, kullanılabilirlik, estetik, ergonomi gibi faktörlerden etkilenir.

13. Sürdürülebilirlik: Ürünün çevresel etkilerinin minimize edilmesi ve kaynakların verimli kullanılmasıdır. Sürdürülebilirlik, malzeme seçimi, enerji tüketimi, atık yönetimi gibi faktörleri içerir.

Endüstriyel tasarımda kullanılan özel terimler şunlardır:

1. Ergonomi: İnsanların ürünleri kullanırken rahat ve verimli bir şekilde kullanabilmelerini sağlamak için tasarımında dikkate alınması gereken faktörlerin incelenmesi.
2. Form: Bir ürünün dış görünüşü, şekli ve hacmi.
3. Fonksiyon: Bir ürünün kullanıcısına sağladığı işleve dayalı fayda.
4. Kullanılabilirlik: Bir ürünün kullanıcının ihtiyaçlarını karşılaması ve kolaylıkla kullanılabilir olması.
5. Marka Kimliği: Bir ürünün veya şirketin görsel veya sözel semboller kullanarak oluşturduğu tanınabilirlik ve itibar.
6. Prototip: Bir ürünün tasarımının fiziksel olarak oluşturulan modeli.
7. Seri Üretim: Bir üründen birden fazla adet üretilmesi ve sürekli olarak piyasaya sürülmesi.
8. Skalabilite: Bir ürünün farklı boyutlarda veya kapasitelerde üretilebilme özelliği.
9. Tasarım Süreci: Bir ürünün tasarımının fikir aşamasından üretim aşamasına kadar geçen süreç.
10. Yenilikçilik: Bir ürünün sektöründe farklılık yaratma ve özgünlük sunma özelliği.
11. Sürdürülebilirlik: Bir ürünün doğal kaynakları etkin bir şekilde kullanması ve çevreye zarar vermemesi.
12. Estetik: Bir ürünün güzellik duygusunu uyandırması ve görsel olarak çekici olması.
13. Malzeme Seçimi: Bir ürünün tasarımında kullanılacak malzemenin özelliklerine, dayanıklılığına ve üretim maliyetlerine bakarak seçimi.
14. Renk Paleti: Bir ürünün tasarımında kullanılacak renklerin bir arada kullanılması için belirlenen palet.
15. Biyomalzeme: Doğal kaynaklardan elde edilen malzemelerin ürün tasarımında kullanılması.
16. Parametrik Tasarım: Bir ürünün tasarımında matematiksel parametrelerin kullanılması ve tasarımın bu parametrelere bağlı olarak otomatik olarak değiştirilmesi.
17. Güvenlik: Bir ürünün kullanıcıların fiziksel sağlığını tehlikeye atmaması ve güvenli bir kullanım sağlaması.
18. Verimlilik: Bir ürünün verimli bir şekilde kullanılabilmesi ve kaynakların etkin bir şekilde kullanılması.
19. Sınıfı Geçme: Bir ürünün pazarda sınıfının üzerinde kabul görmesi ve diğer ürünlere göre daha yüksek performans göstermesi.
20. Tutumlar: Bir ürünün kullanıcısının ürüne karşı hissettiği duygusal ve psikolojik bağlantılar.

Endüstriyel tasarım, bir ürünün estetik görünümünü değiştiren, işlevselliğini artıran ve kullanıcı deneyimini iyileştiren tasarım sürecidir. Bu süreçte kullanılan bazı özel terimler şunlardır:

1. Form: Bir ürünün dış görünüşü veya şekli. Form, ürünün estetik önemini ve işlevine uygun süreçte belirlenir.

2. Fonksiyon: Bir ürünün tasarımının gerçekleştirmesi gereken işlev veya görevlerdir. Fonksiyonel tasarım, işlevselliği ile estetiği birleştirir.

3. Ergonomi: Kullanıcıların ürünü etkili ve konforlu bir şekilde kullanabilmesi için insan faktörlerini göz önünde bulunduran tasarım. Ergonomi, kullanıcıların ürünle etkileşimini kolaylaştırır.

4. Prototip: Bir ürünün tasarımının ilk fiziksel örneği veya modelidir. Prototip, tasarımın işlevselliğini ve estetiğini test etmek için kullanılır.

5. Modüler tasarım: Bir ürünün farklı bileşenlerini veya parçalarını birleştirme veya değiştirme imkanı sağlayan tasarım. Modüler tasarım, ürünün özelleştirilmesini ve genişletilebilirlik sağlar.

6. Renk paleti: Bir ürünün tasarımında kullanılan renk seçeneklerinin belirlendiği palettir. Renk paleti, ürünün marka kimliği ve hedef kitleye uygunluğunu yansıtır.

7. Pürüzsüz hatlar: Bir ürünün tasarımında kullanılan akıcı ve yumuşak hatlardır. Pürüzsüz hatlar, ürüne dinamik ve zarif bir görünüm kazandırır.

8. Malzeme seçimi: Bir ürünün tasarımında kullanılan malzemelerin seçildiği süreçtir. Malzeme seçimi, ürünün performansı, dayanıklılığı ve estetiği üzerinde etkilidir.

9. Ekolojik tasarım: Bir ürünün çevresel etkilerini azaltmayı hedefleyen tasarım yaklaşımıdır. Ekolojik tasarım, sürdürülebilirlik ve enerji verimliliği gibi faktörleri göz önünde bulundurur.

10. Marka kimliği: Bir ürünün tanıtımını ve ayırt ediciliğini sağlayan tasarım öğeleri ve değerleri. Marka kimliği, ürünün hedef kitleye nasıl ulaşacağını ve algılanacağını belirler.

Endüstriyel tasarımı anlamak için bazı özel terimler vardır. Bu terimler aşağıda listelenmiştir:

1. Ergonomi: İnsanla makine arasındaki etkileşimi ve kullanıcı deneyimini optimize etmek için tasarımın ergonomik prensiplere uygun olması anlamına gelir.

2. Form: Bir nesnenin dış görünümüne ve şekline atıfta bulunur.

3. Fonksiyon: Bir nesnenin yapması gereken işi veya kullanıcının ihtiyaçlarını karşılamak için tasarlandığı işlevi ifade eder.

4. Prototip: Tasarım fikirlerinin fiziksel olarak test edilmesi veya görselleştirilmesi amacıyla oluşturulan örnek veya modeldir.

5. Material: Tasarımın yapıldığı malzeme türünü ifade eder.

6. Skalabilite: Tasarımın farklı boyutlarda veya ölçeklerde uygulanabilme yeteneğini ifade eder.

7. Kullanıcı deneyimi (UX): Kullanıcının bir ürünü veya hizmeti nasıl deneyimlediği ve etkileşim kurduğuyla ilgili tasarım sürecidir.

8. Kullanıcı arayüzü (UI): Bir kullanıcının bir cihaz veya yazılım ile etkileşim kurmasını sağlayan tasarım sürecidir.

9. Doku: Bir nesnenin yüzeyi üzerindeki kabartmalara veya desenlere atıfta bulunur.

10. Renk teorisi: Renklerin etkisini ve renklerin birbirleriyle nasıl etkileşime girdiğini inceleyen tasarım alanıdır.

11. Prototip: Tasarımların ve fikirlerin fiziksel veya dijital olarak test edilmesi için kullanılan örnek veya modeldir.

12. Skiz: Hızlı bir şekilde yapılan ve bir tasarım fikrini temsil eden çizimdir.

Bu özel terimler, endüstriyel tasarımcıların bir ürünün tasarım sürecinde ve sonucunda odaklandığı kritik konuları ifade etmektedir.