Güzel bir meyhanede sabaha kadar oturduk,
İçkilerimizi yudumladık, içimize ateş oturduk.
Bir şiir okunurken aklımız başımıza gelmişti,
Dilimiz dolaştı, kelimeleri söylemek zor olmuştu.
Şaraplar içtikçe karıştı kelimeler,
Sözcüklerin anlamları birbirine geçti,
Zihnimiz bulandı, dudaklarımız dolandı,
Okumak istedikçe düşündüklerimiz karma karışık oldu.
Aşk, sevgi, özlem derken anlam kargaşası yaşadık,
Kelimelerin içine düştük, çıkamaz olduk,
Dilimize dolandık, dudaklarımızda dökülen kelimeler,
Bir anlam bütünlüğü bulmak neredeyse imkansız oldu.
Düşündük, çabaladık, anlam aradık,
Ama ne yazık ki bulamadık,
O müthiş meyhanede sabaha kadar oturduk,
Ve en zor Türkçe okumasını yazdık.
Şiir karmakarışık, anlamı yok gibi,
Harfler birbirine karışmış, düşünceye hüküm sürmez gibi,
Ama belki de şiir böyle olmalıydı,
Duyguları anlatmak için dilin sınırlarını zorlamalıydı.