Öksüz Yetim Adsız Bir Şiir
Gözlerinde umut sönmüş,
Yüreğinde sevgi solmuş,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse ağıtını, figanını.
Yoksullukla büyümüş,
Hayalleri parça parça,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Sonsuz karanlıkta kaybolur.
Sokaklarda kalbinde umut,
Elleri soğuk, yüreği sıcak,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Annesiz, babasız hayat yürür.
Kimseye güvenmez, kimseye sarılmaz,
Çünkü aşka özlem yetimliğinde büyümüş,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse acısını, gururunu.
Gece gündüz sokaklarda dolaşır,
Çaresizce yaşam savaşı verir,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse onun hikayesini.
Kırılmış umutlarla her sabah uyanır,
Hayatın zorluklarına meydan okur,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse ne kadar güçlü olduğunu.
Gözyaşları elmas kadar değerli,
Acıları bile yüreğinde saklar,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse içindeki derin sancıyı.
Unutulmuş, yitirilmiş bir aşk gibidir,
Kimsesiz, öksüz, umutsuzca yürür,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse onun yüreğindeki direnişi.
Öksüz yetim, adsız bir şiir,
Dilinde seslendirilmez, gözlerinde anlam bulur,
Ve yarınlara yazılır, sonsuza dek yaşar.