Hedonizmi destekleyen filozoflar, varoluşlarının merkezinde haz ve mutluluk kavramlarına önem veren oluşumlardır. Bu felsefeyi savunan temel isimler arasında Epikuros, Aristippos ve Jeremy Bentham yer almaktadır.
Epikuros, hayatın amacının zevk ve mutluluk olduğuna inanıyordu. Hatta ona göre, mutluluğa ulaşmak için gereken her şey sadece fiziksel hazlar ve zevklerdi. Ancak, onun hedonizmi sadece bir tüketim listesi değildi. Epikuros, mutluluğun temelini sahip olunan dostluk ve özgürlük kavramlarına yerleştiriyordu.
Diğer bir filozof olan Aristippos, Epikuros'un aksine zevkleri kendisi için en önemli şey olarak görüyordu. Onun felsefesi, hedonizmi çok farklı bir açıdan ele alıyor ve zevki sınırsız bir şekilde aramayı önemsiyordu. Bu yüzden, Aristippos'un hedonizmi, çok daha üstün bir haz arayışıydı.
Son olarak, Jeremy Bentham, mutluluğu en sonunda iyilik olarak nitelendirdi. Ona göre, "en büyük mutluluk, en büyük sayıda insanın en büyük mutluluğudur." Böylece, onun hedonizmi, kararların ve eylemlerin doğru veya yanlış olup olmadığını belirleyen bir mutluluk hesaplamasına dayanıyordu.
Sonuç olarak, bu filozofların birçoğu, hedonizmi salt bir zevk listesi olarak görmüyor ve mutluluğun daha derin mefhumlarıyla bağlantılıyorlardı. Ancak, yine de tüm felsefeleri haz, mutluluk ve zevk kavramları etrafında şekilleniyordu.
Epikuros, hayatın amacının zevk ve mutluluk olduğuna inanıyordu. Hatta ona göre, mutluluğa ulaşmak için gereken her şey sadece fiziksel hazlar ve zevklerdi. Ancak, onun hedonizmi sadece bir tüketim listesi değildi. Epikuros, mutluluğun temelini sahip olunan dostluk ve özgürlük kavramlarına yerleştiriyordu.
Diğer bir filozof olan Aristippos, Epikuros'un aksine zevkleri kendisi için en önemli şey olarak görüyordu. Onun felsefesi, hedonizmi çok farklı bir açıdan ele alıyor ve zevki sınırsız bir şekilde aramayı önemsiyordu. Bu yüzden, Aristippos'un hedonizmi, çok daha üstün bir haz arayışıydı.
Son olarak, Jeremy Bentham, mutluluğu en sonunda iyilik olarak nitelendirdi. Ona göre, "en büyük mutluluk, en büyük sayıda insanın en büyük mutluluğudur." Böylece, onun hedonizmi, kararların ve eylemlerin doğru veya yanlış olup olmadığını belirleyen bir mutluluk hesaplamasına dayanıyordu.
Sonuç olarak, bu filozofların birçoğu, hedonizmi salt bir zevk listesi olarak görmüyor ve mutluluğun daha derin mefhumlarıyla bağlantılıyorlardı. Ancak, yine de tüm felsefeleri haz, mutluluk ve zevk kavramları etrafında şekilleniyordu.