“Babamı Bana, Beni Babama Borçlusunuz”
1. 
Kanla Değil, Kaderle Yazılmış Bir Anlaşmayız
Ben onun oğluyum çünkü o, dünyanın bana vereceği her şeyi çoktan göze almıştı.
Babam beni sırtında taşıyarak değil; geceleri uykusunu feda ederek büyüttü.
Onun alnındaki ter, benim alnımdaki gurur oldu.
Onun omuzlarındaki yük, benim adımlarıma yön verdi.
Ve bir gün, ben adımı söylediğimde, herkes onu hatırlasın istedim.
2. 
Babamı Bana Kimse Lütfetmedi
Onu bana kimse bahşetmedi.
Ne hayat, ne toplum, ne kader.
Çünkü ben onu hak ettim;
Ben onun sabrında büyürken o, benim gözümde çoğaldı.
Beni ben yapan ne varsa, onun yokluğunda bile beni ayakta tutan şeydi.
Siz sandınız ki ben sizin eserinizim...
Hayır.
Ben onun susarken tuttuğu çığlığım.
Ve o da benim sessizce büyüttüğüm duam.
3. 
Beni Onun Kollarına Bırakan Zaman, Ona Beni Borçlu Kalmalı
Ben onun hayal kırıklıklarıyla büyüdüm,
Onun gözyaşlarına söz söyleyemedim.
Ama bir bildiğim var:
O bana hayatını verdi.
Ben de onu bir ömür taşıyacağım kalbimde.
O benim en büyük borcum, ben onun en sessiz mirasıyım.
Bu yüzden haykırıyorum şimdi:
